Ik zoek graag het water op. Of het nu zomer is of winter. Heerlijk uitwaaien tijdens een wandeling aan zee. In mijn jeugd bouwde ik met vriendjes vlotten en als tiener leerde ik zeilen in een valk. Ook zeilde ik als tiener met mijn oom (zeilinstructeur) en zijn gezin mee van het Ijsselmeer naar de Oostzee. Vooral de prachtig oplichtende algen tijdens het nachtzeilen en de bruinvissen op weg naar Ærø zijn me daarvan bijgebleven.
Geen wonder dat in mijn hoofd altijd al het idee zat om ooit mijn eigen (zeil-)boot te bouwen van hout. Met nul bootbouwervaring leek het me goed om maar vooral klein te beginnen. Een kano waarmee we als gezin tochtjes kunnen maken lijkt me een haalbaar project. Na enig speurwerk kocht ik online het bouwplan van de Selway Fisher Viking 16 kano. Deze 4,70m lange kano wordt gebouwd volgens de stitch-and-glue-methode. Het bijzondere aan dit ontwerp Canadese kano is dat deze is gebaseerd op het uiterlijk van een Viking langschip, met hoge ronde stevens.
Om ervaring op te doen besloot ik om eerst een model te maken.
De kano bestaat uit twee sets van zes ‘planken’. Deze planken zijn zo ontworpen dat wanneer ze aan elkaar worden ‘genaaid’ de romp zicht (bijna) vanzelf vormt. Doorgaans wordt hiervoor koperdraad of tie-wraps gebruikt, maar voor dit model heb ik hier ijzerdraad gebruikt. Vanwege zijn stugheid vond ik het niet zo fijn om mee te werken. De volgende keer gebruik ik tie-wraps!
Het idee is dat de ‘stitches’ in eerste instantie niet al te strak worden vastgedraaid. Zodra de stevens zijn ‘genaaid’ en de vijf mallen op hun plek zitten kunnen ze steeds vaster worden gedraaid en krijgt de kano haar rompvorm.
Zoals te zien is zitten er tussen de planken nog flinke kieren. Als ik tijdens het aftekenen en uitzagen wat secuurder had gewerkt, dan zouden deze kieren een stuk minder groot zijn. Een aandachtspunt voor als ik de kano straks op ware grootte ga maken.
De volgende stap zou zijn om de naden aan de binnenkant te vullen met verdikte epoxy. Eerst tussen de ‘stitches’. Daarna kunnen de stitches eruit en kunnen de naden ook op die plekken worden gevuld. Deze stap lijkt me echter een enorm gepriegel bij zo’n schaalmodel – met matig uitgezaagde planken. Bovendien jeuken mijn handen inmiddels om met de versie op ware grootte te beginnen.
Hier blijft het dus bij voor het schaalmodel, maar het geeft een goede indruk van hoe gaaf de grote versie er straks uit komt te zien!
